Menopoz sonrası osteoporoz kemik gücünde belli bir düzeye kadar azalma ve kırık riskinde artma ile ilgili bir bozukluktur. Kemik gücü dolayısıyla kırık riski hem kemik kalitesine hem de kemik mineral yoğunluğuna bağlıdır.

Omurga kompresyon kırıkları en sık kırık tipidir ve çoğu zaman fark edilen belirtilere yol açmaz. Bununla birlikte çok sayıda omurga kırığı ya da ciddi veya yakın dönemde kırıkları olan kadınlar kronik sırt ağrısı yaşayabilirler. Ciddi olgular boyda azalma ve sırtın üst kısmında eğrilikle sonuçlanabilir.
Osteoporozla ilişkili kalça kırıkları omurga kırıkları kadar sık olmasa da daha ciddidir.

Çocukluk ve gençlik döneminde kemik yapısı gelişir ve 20 ile 30’ lu yaşlar arasında en güçlü noktasına ulaşır. Sonrasında kemik kaybı yavaşça devam eder; menopozdan 2-3 yıl önce yılda %2 lere kadar çıkar ve bu durum menopoz sonrası 3-4 yıl devam eder. Daha sonra kemik kaybı yavaşlar, yılda %1 -1,5 kadar düşer; 80 yaşıyla birlikte birçok kadın en yüksek kemik yoğunluğunun %30nu kaybeder.
Büyüme çağlarındaki yetersiz kemik gelişimi ve ileri yaşlardaki kemik kaybı osteoporoza neden olabilir. Genetik (en büyük etki) yapı, egzersiz eksikliği, çeşitli medikal durumlar ve tedaviler ve menopoz(özellikle prematüre menopoz) gibi tanımlanan diğer risk faktörleri de bir kadının zayıf kemik yapısını etkileyen diğer risk faktörleridir. Osteoporozun sonucu kırıklardır.

Kemik gücünde azalma yaşlanmaya bağlansa da düşük östrojen seviyeleri esas nedendir.
 
Kemik kaybının erken saptanması ileri kemik kaybını önlemede ve kırık riskini azaltmada önemlidir. Tüm postmenopozal hastalar osteoporoz ve kırık; kemik kaybının belirtileri açısından değerlendirilmelidir. Uzamış ve ciddi sırt ağrıları osteoporotik omurga kırıklarının muhtemel göstergesi olabilir. Omurga şeklindeki değişiklikler ve boydaki kayıp ek belirtilerdendir. Yaşla birlikte boyda bir miktar kayıp normalken, uzmanlar 3cm ve daha üzeri kayıpların dikkate alınması gerektiğini belirtmişlerdir.
Kemik mineral yoğunluğunu ölçmek için çeşitli testler mevcut olsa da akciğer filmindekinin yaklaşık %10 kadar radyasyonun kullanıldığı dual-energy x-ray absorptiometry (DXA) en tercih edilendir çünkü önemli osteoporoz kırık alanlarını; omurga, kalça ve total vücut kemik yoğunluklarını ölçer. Yılda %1-1,5 kayıp olması nedeniyle kemik yoğunluğu ölçümü (BMD) çok sık gerekli değildir. Osteoporoz tedavisi almayan birçok postmenopozal kadın hasta için 3-5 yıl geçmeden tekrarlayan DXA ölçümleri yararlı değildir.
 
Önleme ve tedavi:
Osteoporoz tedavisinde esas yaklaşım kemik kaybını önleyerek ya da azaltarak, kırıklara neden olan faktörleri ortadan kaldırarak kırıkları önlemektir.
Sigara kullanılmaması, düzenli egzersiz, kalsiyum ve D vitaminin yeterli alımı gibi sağlıklı yaşam tarzı erken postmenopozal yıllarda kemik kaybını ve kırık riskini azaltabilir. Osteoporoz tedavisi alırken yeterli kalsiyum ve D vitamini alımı gereklidir. Kadınların günlük kalsiyum alımını değerlendirmesi ve gerekli olduğunda ilavelerin yapılması önemlidir.
Düşmeler osteoporotik kırıkların yaklaşık %90 nedenidir. Aydınlatma, yürümeyi engelleyici durumların ortadan kaldırılması ve yerlerde kaymayı önleyici malzemelerin kullanımı, düşme riski yüksek kişiler için duş kenarlarına tutunma barları yerleştirilmesi gibi düşmeyi önleyici önlemlerin alınması önemlidir. Alkollü içecekler, baş dönmesine sebep olacak tedavilerin durdurulması özellikle ileri yaşlar için önemlidir.
Bifosfanatlar, Östrojen içeren hormon tedavileri, Raloksifen, Paratiroit hormonu gibi medikal tedavi seçenekleri mevcuttur.
 
Osteoporozun tedavisi çoğu kadında uzun bir dönem gerektirir. Bu tedavilerde uzun dönem kullanımda güvenilirlik net olmadığından dikkatli takip gerekir.